Δικαιοσύνη, χωρίς κατάλοιπα!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η τελευταία αγωνιστική ξέμεινε από ενδιαφέρον. Ο πρωταθλητής βγήκε, οι ομάδες των πλέι οφ επίσης, εκείνες που πέφτουν είναι γνωστές. Αρα, τέλος! Τέλος;

Το αν αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, είναι η μία συζήτηση. Πιθανότατα αυτό έγινε, όλα πήγαν σύμφωνα με την ποδοσφαιρική ικανότητα που έδειξαν οι ομάδες στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά στην Ελλάδα και στο ελληνικό πρωτάθλημα, η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη δεν αρκεί.

Πρωταθλητής υπάρχει, αλλά ας περιμένουμε μήπως υπάρξει αφαίρεση βαθμών στον Ολυμπιακό. Τα ευρωπαϊκά εισιτήρια "τσεκαρίστηκαν", αλλά ας περιμένουμε μήπως κάποια ομάδα δεν αδειοδοτηθεί και δεν παίξει στην Ευρώπη. Βέροια και Λεβαδειακός υποβιβάστηκαν, αλλά ας περιμένουμε μήπως κάποια ομάδα υποβιβαστεί για οικονομικές οφειλές.

Η ποδοσφαιρική, λοιπόν, δικαιοσύνη δεν είναι αρκετή. Για αυτό και έχουμε εφεύρει τον τελευταίο καιρό και κακά τα ψέματα έχουμε επενδύσει κιόλας στην ποδοσφαιρική νομιμότητα. Αυτή αποδόθηκε; Θα αποφασιστεί σε κάποιες αίθουσες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, το ποδόσφαιρο θα έχει φύγει από μέσα μας...

Είναι απίθανο αυτό που έχει συμβεί στο πρωτάθλημά μας, όλα να "παίζονται" μέχρι το τέλος, αλλά τίποτα να μην παίζεται μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Και μάλιστα, να είναι και σωστό αυτό. Ολοι μας να το χαρακτηρίζουμε ως πρόοδο. Ακόμη περισσότερο να το οριοθετούμε ως μια νέα εποχή. Σωστά είναι όλα αυτά. Ακριβώς έτσι είναι...

Αλλά, δεν χρειάζεται να κρύβουμε τα μάτια μας, είναι και κατάντια. Είναι στενάχωρο. Η τελευταία αγωνιστική να μην έχει κανένα απολύτως νόημα κι όμως, ένα σωρό ομάδες να παραμένουν στην τσίτα. Σημαίνει ότι συμβαίνει κάτι πολύ λάθος στο ποδόσφαιρό μας. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, το γνωρίζαμε, αλλά πάντα είναι άσχημο αφενός να το επιβεβαιώνεις και αφετέρου να... σκάει και πάλι στα μούτρα σου.

Αν όλα αυτά γίνονται για να αλλάξει επιτέλους η κατάσταση, χαλάλι. Αλλά άραγε, ποιος μπορεί να ποντάρει σε αυτό με όλα όσα έχουν δει τα μάτια μας και ακούσει τα αυτιά μας; Ναι, κανονισμοί που να αφορούν όλους και να υπάρχει ισονομία. Ναι οικονομικοί νόμοι που να τιμωρούν χωρίς "χρωματισμούς". Αλλά είναι αναγκαία και η περιφρούρηση όλων αυτών. Για όλους και από όλους.

Διότι τέτοια θέματα, όπως διδάσκει η ιστορία, τελικά το πρώτο που αφήνουν είναι κατάλοιπα. Ερχεται η στιγμή που η δικαιοσύνη με την κανονική έννοια και όχι την ποδοσφαιρική, όπως και η νομιμότητα, περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Και μένουν απωθημένα που κάθε φορά είναι και πιο δύσκολα διαχειρίσιμα. Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, θα πρέπει πια να αλλάξει και αυτό...